به نظر دوروتی اینون، دخترها در دو سالگی استقلال بیشتری در خود حس می کنند. این میزان استقلال، بدان معناست که دخترها اغلب آسانتر از پسرها تربیت می شوند؛ اگرچه این عامل تا حدودی با بلوغ جسمی زودرس در آنان ارتباط می یابد. به علاوه، دختران اغلب قبل از پسران آمادگی پیش از دبستان را پیدا می کنند زیرا از اضطراب جدا شدن از والدین کمتر آزرده می شوند و اغلب روشهای برقراری ارتباطات اجتماعی را بهتر فرا می گیرند.

یادگیری تکلم

به طور طبیعی، دختران خیلی سریعتر از پسران شروع به بیان جملات طولانی می کنند و بهتر می توانند منظورشان را به طرف مقابل بفهمانند.

در حقیقت، زمانی که دختران شروع به تحصیل می کنند، از نظر تکلم تقریبا یک سال جلوتر از پسران هستند.

پسرها دیرتر از دختران زبان باز می کنند و به مشکلات تکلم، نظیر لکنت زبان و خواندن پرشی بیشتر مبتلا می شوند.

این تفاوتهای مربوط به تکلم، احتمالاً جزیی هستند زیرا تکلم به وسیله نیمه چپ مغز که در دختران پیشرفته تر است، کنترل می شود و نیز موقعیت اجتماعی هر کودک گفتارش را تحت تأثیر قرار می دهد.

تحقیقات نشان داده که پدران با دخترانشان دو برابر بیشتر از پسرانشان صحبت می کنند. مطالعه دیگری نشان می دهد که پدران و مادران کودکان سه ساله از کلمات مشکل تری برای صحبت با دخترانشان استفاده می کنند و مدت بیشتری با آنها حرف می زنند، حتی زمانی که زبان گفتاری پسرشان در سطح بالاتری باشد.